Przejdź do menu głównego Przejdź do treści

Diablak

Diablak to najwyższa kulminacja pasma babiogórskiego osiąga 1723 m n.p.m. Jest jednym z najbardziej charakterystycznych punktów całego masywu, przyciągając zarówno doświadczonych górołazów, jak i amatorów pieszych wędrówek.
Nazwa "Diablak" wzięła się z legendy jakoby na był to niegdyś diabelski zamek a zamieszkujący go diabeł mocno doskwierał wszystkim góralom mieszkającym po obu stronach Babiej Góry. Koniec końców owi górale jednak diabła się pozbyli a na miejscu dawnego zamku do dziś istnieje rumowisko skalne przypominające ruiny… W rzeczywistości z geologicznego punktu widzenia jest to ostaniec lodowcowy składający się z wychodni skalnych piaskowca magurskiego. Szczyt Babiej Góry nie jest przyjazny turystom. Średnie temperatury roczne oscylują wokół 0 st.C a silne wiatry potęgują wrażenie zimna zwłaszcza podczas mroźnych zim. Mimo to na szczycie Babiej Góry przyroda wykazuje niesamowitą odporność i siłę. Skały kolonizują mchy i porosty a w niszach gdzie znajdzie się nieco gleby spotkać można rośliny takie jak sasanka alpejska, zawilec narcyzowy czy rogownica alpejska.  

Z Diablaka rozpościera się przepiękna panorama Beskidów oraz Tatr. Wschody i zachody słońca są szczególnie urokliwe i słyną ze swego piękna.

Na Diablaku znajdują się również pamiątki historyczne takie jak pomnik arcyksięcia Józefa Habsburga, obelisk wybudowany przez Słowaków na pamiątkę wizyt Jana Pawła II na Słowacji oraz dwie tablice pamiątkowe.  Wzniesiony przez BgPN  mur chroni turystów przed wiatrem i daje schronienie podczas wyjątkowo złej pogody, która – to trzeba pamiętać na szczycie Babiej Góry bywa szczególnie uciążliwa a nawet niebezpieczna dla życia turystów nieopatrznie zapuszczających się na taką wysokość w czasie załamanie pogody.