Mokry Stawek
Mokry Stawek to największe jeziorko na Babiej Górze, które leży wysoko w górach, na 1025 n.p.m. Średnia powierzchnia 450 m2, z głębokością około 2-2,5 metra, ale podczas długich deszczy może osiągnąć nawet 5 metrów głębokości.
Kiedy jest bezdeszczowo, jezioro wysycha, ale w czasie dużych opadów woda wraca. Wewnątrz jeziora żyją dwa gatunki traszek: karpacka i górska. Mokry Stawek ma około 6000 lat i jest typowym jeziorkiem osuwiskowym.
Jezuita Gabriel Rzączyński był jednym z pierwszych, którzy opisali jeziorka na Babiej Górze w Historia naturalis curiosa Regni Poloniae, Magni Ducatus Lithuaniae XX divisa. W 1721 roku napisał, że na szczycie góry znajduje się jezioro, z którego wypływa czysta woda. Innym razem, w 1742 roku, wspomniał o jeziorach na Babiej Górze, mówiąc o falowaniu wody i silnych wiatrach z jaskini. Informacje te czerpał od pasterzy, ale sam w nie nie wierzył, uważając je za legendy.
Władysław Aleksander Łubieński w pierwszej polskiej encyklopedii geograficznej – „Świat we wszystkich swoich częściach .…” wydanej w 1740 r. jezioro to nazwał Morskim Okiem (Oculus Mare): „....Babia Góra, ...., najwyższe nad inne w Tatrach góry [Tatrami dawniej nazywano całe Karpaty], na której wierzchołku jest źródło, zwane morskie oko, bo niezmierzonej głębokości ....”.
Nazwa "Morskie Oko" była używana do początku XX wieku dla wszystkich jeziorek na Babiej Górze, takich jak Mokry Stawek czy Marków Stawek. Ta nazwa była popularna również w Tatrach i Beskidach. Innymi autorami, którzy wspominali o jeziorkach na Babiej Górze, byli m.in. Benedykt Chmielowski i Stanisław Józef Duńczewski.
Jezuita Gabriel Rzączyński był jednym z pierwszych, którzy opisali jeziorka na Babiej Górze w Historia naturalis curiosa Regni Poloniae, Magni Ducatus Lithuaniae XX divisa. W 1721 roku napisał, że na szczycie góry znajduje się jezioro, z którego wypływa czysta woda. Innym razem, w 1742 roku, wspomniał o jeziorach na Babiej Górze, mówiąc o falowaniu wody i silnych wiatrach z jaskini. Informacje te czerpał od pasterzy, ale sam w nie nie wierzył, uważając je za legendy.
Władysław Aleksander Łubieński w pierwszej polskiej encyklopedii geograficznej – „Świat we wszystkich swoich częściach .…” wydanej w 1740 r. jezioro to nazwał Morskim Okiem (Oculus Mare): „....Babia Góra, ...., najwyższe nad inne w Tatrach góry [Tatrami dawniej nazywano całe Karpaty], na której wierzchołku jest źródło, zwane morskie oko, bo niezmierzonej głębokości ....”.
Nazwa "Morskie Oko" była używana do początku XX wieku dla wszystkich jeziorek na Babiej Górze, takich jak Mokry Stawek czy Marków Stawek. Ta nazwa była popularna również w Tatrach i Beskidach. Innymi autorami, którzy wspominali o jeziorkach na Babiej Górze, byli m.in. Benedykt Chmielowski i Stanisław Józef Duńczewski.